آئین مستان

نه قبله در تو که قبله نماست در تو بقیع / نه کعبه کعبه اهل ولاست در تو بقیع

هزار مرتبه برتر از عرش حق هستی / نیاز خانه اهل سماء است در تو بقیع

سکوت محض تو در اوج غربت تاریخ / نماد ناله قلب خداست در تو بقیع

همین که بی حرم و گنبدي و گلدسته / نشان از واقعه اي غم فزاست در تو بقیع

به هر دو عالم اگر فخر می کنی چه عجب / هزار مادر شاه وفاست در تو بقیع

به اشک نم نم خود زائرت سحر می گفت / شمیم علقمه و کربلاست در تو بقیع

اگرچه مهد ولایی به کربلا نرسی / کجاست سري ز تن خود جدا در تو بقیع

کنار تربت مادر به یاد کرب و بلا / صداي ناله مهدي رساست در تو بقیع

سید محمد میرهاشمی

کاش همچون لاله سوزم در بیابان بقیع / تا شبانگاهی شوم شمع فروزان بقیع

کاش سوي مکه تازد کاروان عمر من / تا کنم بیتوته یک شب در شبستان بقیع

کاش همچون پرتو خورشید در هر بامداد / اوفتم بر خاك قبرستان ویران بقیع

آرزو دارم بمانم زنده و با سوز حال / در بغل گیرم چو جان، قبر امامان بقیع

آرزو دارم ببینم با دو چشم اشکبار / جاي فرزندان زهرا را به دامان بقیع

آرزو دارم بیفتم بر قبور پاکشان / تا که گردم حایل خورشید سوزان بقیع

آرزو دارم که اندر خدمت صاحب زمان / قبر زهرا را ببوسم در بیابان بقیع

آرزو دارم که همچون گوهر غلطان اشک / از ارادت رخ نهم بر خاك ایوان بقیع

اندر آنجا خفته چون قربانیان راه حق / اي موید جان عالم باد قربان بقیع

سید رضا موید

باز گرفته دلم برای مدینه

باز نشسته دلم به پای مدینه

شکر خدا عاشق دیار حبیبم

شکر خدا که شدم گدای مدینه

بال فرشته است، سایبان قبورش

بال فرشته است،خاک پای مدینه

در کفنم تربت بقیع گذارید

صحن بقیع است، کربلای مدینه

دست من و لطف دست با کرم تو

جان به فدای بقیع بی حرم تو